پاروویروس سگ ها (Canine Prvovirus) یک ویروس گوارشی بسیار مسری است که می تواند تمام سگ ها را بیمار کند. اما توله سگ های زیر ۴ ماه و سگ هایی که واکسینه نشده اند، بیشتر در معرض خطر می باشند.
این بیماری اولین بار در سال ۱۹۷۸ میلادی در سگ ها مشاهده شد.
ویروس عامل بیماری پاروا در سگ ها از طریق مدفوع آلوده، تماس مستقیم با سگ های بیمار یا تماس با ظرف آب و غذا، اشیا یا محیط آلوده اتفاق می افتد. پاروویروس به شدت ویروس مقاومی بوده و در برابر سرما، گرما، رطوبت، خشکی، الکل و بسیاری از ضد عفونی کننده ها از بین نمی رود و می تواند برای مدت طولانی در محیط باقی بماند. تنها می توان به کمک محلول وایتکس (نسبت ۱ به ۳۰) یا شعله دادن ویروس را از بین برد.
ویروس پارو شباهت زیادی با ویروس پن لکوپنی گربه ها دارد و به دلیل شدت بیماری و انتشار سریع بین سگ ها اهمیت زیادی پیدا کرده است.
بیماری پارو در سگ ها چه علائمی دارد؟
- بی حالی
- بی اشتهایی
- دل درد
- نفخ
- تب یا برعکس افت دمای بدن
- استفراغ
- اسهال شدید و بدبو که در اغلب موارد خونی است
- کم آبی (دهیدراتاسیون)
اسهال و استفراغ شدید مهم ترین و شایع ترین علامت پاروا ویروس می باشند و معمولا استفراغ قبل از اسهال دیده می شود.
عواملی از قبیل قدرت سیستم ایمنی و مقدار ویروسی که سگ با آن در ارتباط است، در ابتلای حیوان به عفونت نقش دارد. عواملی از قبیل واکسیناسیون، مقدار کافی آنتی بادی های مادری و یا داشتن سیستم ایمنی سالم، قوی و کارآمد در محافظت از حیوان در برابر بیماری نقش دارند. اما در صورت تضعیف ایمنی و یا حضور سگ در محیط هایی که آلودگی بالایی دارند، عفونت می تواند اتفاق بیفتد.
چگونه عفونت پاروویروسی در سگ ها تشخیص داده می شود؟
دامپزشک می تواند با گرفتن تاریخچه بیمار و به کمک علائم بالینی به بیماری مشکوک شود. وی می تواند برای تایید تشخیص از آزمایش خون و یا کیت های تشخیص سریع بیماری استفاده نماید. در آزمایش خون کاهش تعداد لنفوسیت ها (لنفوپنی) و نوتروفیل ها (نوتروپنی) مشاهده می شود. کیت های تشخیصی هم می توانند آنتی ژن ویروس را شناسایی کنند. اما امکان این که به طور کاذب مثبت یا منفی شوند، وجود دارد.
پیشگیری و درمان پاروویروس سگ ها به چه صورت است؟
برای پیشگیری از این بیماری خطرناک واکسن وجود دارد که در سن ۸ هفتگی، ۱۲ هفتگی و ۱۶ هفتگی و سپس سالیانه تجویز می شود. در صورتی که واکسیناسیون زودتر از ۸ هفتگی شروع شود، با آنتی بادی های مادری تداخل پیدا کرده و بی اثر می شود.
برای پاروویروس درمان اختصاصی که منجر به از بین بردن ویروس شود وجود ندارد. و تنها می توان درمان های حمایتی انجام داد. این ویروس از طریق آسیب به لوله گوارش و تضعیف سیستم ایمنی منجر به مرگ سگ ها می شود. آسیب به دیواره روده که در این بیماری اتفاق می افتد منجر به کم آبی (دهیدراتاسیون)، به هم خوردن تعادل الکترولیت ها مثل سدیم و پتاسیم و ورود باکتری های روده ای به جریان خون (سپتی سمی) می شود. اولین قدم برای درمان عفونت پاروویروس در سگ ها اصلاح کم آبی و تعادل الکترولیت هاست که به کمک مایع درمانی داخل رگی برطرف می شود. هم چنین می توان برای تقویت ایمنی سگ ها از داروی کاملا طبیعی ایمونوپروپوفیت استفاده نمود. این محصول حاوی عصاره اکیناسه (سرخارگل)، شیرین بیان و پروپولیس است. ترکیبات موثره موجود در این دارو دارای اثرات ضد ویروسی، ضد باکتریایی، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی بوده و منجر به تقویت ایمنی سلولی و همورال می شود و مقاومت حیوان را در برابر بیماری افزایش می دهد و دفع و انتشار ویروس هم جلوگیری می نماید. هم چنین اگر در کنار واکسیناسیون از این دارو استفاده شود، با افزایش تولید آنتی بادی منجر به تقویت اثر واکسن می شود.
برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.
برای خرید محصول اینجا کلیک کنید.
هم چنین به دلیل اینکه بعد از آنتریت ها و مشکلات گوارشی تعادل فلور میکروبی روده به هم می خورد، بنابراین می توان از سین بیوتیک MLC برای تقویت فلور میکروبی روده استفاده نمود. این محصول حاوی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی و پری بیوتیک دکستران است و منجر به تنظیم فلور میکروبی روده، بهبود عملکرد گوارشی، جلوگیری از عفونت های ثانویه باکتریایی و تقویت ایمنی می شود.
برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.
برای خرید محصول اینجا کلیک کنید.
اگر درمان سریع و موثر به خصوص قبل از شروع سپتی سمی و کم آبی شدید انجام بگیرد، سگ ها بهبود پیدا می کنند. اما نرخ مرگ و میر در برخی از نژاد ها مثل روتوایلر، لابرادور رتریور و دوبرمن پینچر بیشتر است. هم چنین نمی توان به توله سگ هایی که در روز ۳ یا ۴ درمان هنوز بهبودی پیدا نکرده اند، امیدوار بود.
اگر سگی یک بار مبتلا به بیماری پارو شود و بهبود پیدا کند، تا آخر عمر از این بیماری مصون خواهد بود.
