گربه ها، به ویژه گربه های نژاد پرشین، بریتیش، مین کون، رگدال و سیامی؛ مستعد ابتلا به کیست، سنگ و عفونت ادراری هستند. بیش از 40 درصد از گربه های پرشین بالای 6 سال به کیست کلیه مبتلا میشوند. متاسفانه از آن جایی که کلیه ها جفت هستند و عملکرد جبرانی دارند صاحبین دام در مراحل نهایی و درگیری های شدید متوجه علائم بالینی بیماری کلیه ها میشوند. بنابراین باید آگاهی خود را نسبت به بیماری های دستگاه ادراری افزایش دهیم تا با حساسیت بیشتری علائم ادراری را شناسایی کنیم و هر چه سریع تر حیوان مبتلا را به دامپزشک ارجاع دهیم.
بیماری مجاری ادراری تحتانی گربه; از علت تا درمان

گربه ها، به ویژه گربه های نژاد پرشین، بریتیش، مین کون، رگدال و سیامی؛ مستعد ابتلا به کیست، سنگ و عفونت ادراری هستند. بیش از ۴۰ درصد از گربه های پرشین بالای ۶ سال به کیست کلیه مبتلا میشوند. متاسفانه از آن جایی که کلیه ها جفت هستند و عملکرد جبرانی دارند صاحبین دام در مراحل نهایی و درگیری های شدید متوجه علائم بالینی بیماری کلیه ها میشوند. بنابراین باید آگاهی خود را نسبت به بیماری های دستگاه ادراری افزایش دهیم تا با حساسیت بیشتری علائم ادراری را شناسایی کنیم و هر چه سریع تر حیوان مبتلا را به دامپزشک ارجاع دهیم.

بیماری مجاری ادراری تحتانی گربه یا FUS چیست؟

سندرم ارولوژی گربه Feline Urologic Syndrome (FUS) یا بیماری مجاری ادراری تحتانی گربه Feline Lower Urinary Tract Disease (FLUTD) یا سیستیت بینابینی/ایدیوپاتیک گربه ها Feline idiopathic cystitis (FIC)؛ در واقع مجموعه علائمی است که در پی بیماری مثانه و مجاری تحتانی ادراری رخ میدهد. ممکن است هر یک از موارد زیر از بیماری های زمینه ای بروز این سندروم باشد:

  • سنگ مثانه: بیشتر منیزیم آمونیوم فسفات و کلسیم اگزالات در این بیماری مشاهده میشوند.
  • عفونت باکتریایی: سیستیت باکتریایی (عفونت باکتریایی مثانه) مهم ترین عامل بروز بیماری مجاری ادراری تحتانی گربه است. البته در گربه ها به نسبت کمتر رخ میدهد. به طور کلی در ۵ تا ۱۵ درصد از گربه های مبتلا به بیماری مجاری ادراری تحتانی گربه، التهاب باکتریایی مثانه وجود دارد و بیشتر هم در گربه های مسن رخ میدهد.
  • انسداد مجرای ادراری گربه: به خصوص در گربه های نر؛ تشکیل پلاک در نتیجه ی تجمع سلول، روتئی و کریستال های ادراری رخ میدهد و موجب انسداد میشود.
  • التهاب ایدیوپاتیک مثانه
  • مسمومیت ناشی از اوره
  • نئوپلازی (بدخیمی)
  • و نقص های آناتومیکی

چرا بیماری مجاری ادراری تحتانی گربه مهم است؟

این بیماری به چند دلیل حائز اهمیت است:

  • به فراوانی رخ میدهد
  • در مواردی که بیماری پیشرفته باشد، پیش آگهی بدی دارد.
  • بیماری‌ای مرموز است که علی رغم تلاش های بالینی و تحقیقاتی زیادی که روی آن انجام شده، هنوز کاملا روشن نیست.

علائم بالینی بیماری مجاری ادراری تحتانی گربه چیست؟

وقتی در مورد یک بیماری صحبت میکنیم باید تعریف بیماری، عامل ایجاد کننده ی بیماری و نحوه ی ایجاد آن را بدانیم. متاسفانه یکی از جنبه های منفی این سندرم این است که هنوز به صورت دقیق فهمیده نشده و صاحب دام به یک باره با علائم مختلف درگیری دستگاه ادراری مواجه میشود.

این علائم شامل:

  • ادرار کردن خارج از ظرف خاک (Periuria)
  • ادرار کردن روی فرش، تخت، مبل و گوشه های خانه (Behavioural changes)
  • بی اختیاری ادرار
  • عدم دفع علی رغم قرار گیری در حالت ادرار کردن (Stranguria)
  • لیسیدن زیاد نواحی تناسلی، شکم و کشاله های ران (Over-grooming)
  • وجود خون در ادرار یا هماچوری (Haematuria)
  • علائم درد مثل خر خر کردن بلند و ناله
  • افزایش دفعات ادرار (Pollakiuria)

چه گربه ای مستعد ابتلا به بیماری مجاری ادراری تحتانی است؟

  • گربه های میانسال
  • گربه های عقیم شده
  • گربه های دارای اضافه وزن
  • گربه هایی که فعالیت کمی دارند
  • گربه هایی که در خانه نگهدار میشوند و به محیط بیرون دسترسی ندارند
  • گربه هایی که از رژیم غذایی خشک استفاده می کنند

بیماری مجاری ادراری تحتانی چطور تشخیص داده میشود؟

  • آنالیز ادراری
  • رادیولوژی
  • سونوگرافی
  • بیوپسی

درمان بیماری مجاری ادراری تحتانی

درمان بیماری مجاری ادراری تحتانی بسته به بیماری زمینه ای ایجاد کننده ی آن متفاوت است. اما به طور کلی افزایش مصرف آب و دفع بیشتر ادرار در تمام موارد کمک کننده است.

داروی گیاهی لاوارن، که بر پایه ی ترکیبات موثره گیاهانی مثل گزنه فرموله شده علاوه بر خاصیت آنتی باکتریال و ضد التهاب، حجم ادرار را افزایش میدهد و باعث حذف احتمالی عامل انسداد و بر طرف کردن عفونت مجاری ادراری میشود.

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

برای خرید محصول اینجا کلیک کنید.

همچنین تغذیه گربه با غذاهای آبکی مثل کنسرو ها به جای غذای خشک، بسیار کمک کننده است. همواره در تمامی مراحل از دامپزشک خود راهنمایی بخواهید.