سندرم آب آوردگی پریکارد و هپاتیت اولین بار در سال ۱۹۸۷ در منطقه آنگارا در نزدیکی کراچی پاکستان تشخیص داده شد. بدلیل آنکه بیماری (HHS) در این منطقه جغرافیایی بخصوص مشخص گشت، به آن بیماری آنگارا نیز گفته می شود. این سندرم، بیماری حاد عفونی و مسری جوجه های جوان است که با کم خونی، اختلالات هموراژیک و هیدروپریکارد همراه است.
از علائم مشخصه آن درصد ابتلا و درصد تلفات بالا ست . مایعات پریکارد در این بیماری افزایش می یابد و هپاتیت با کانون های نکروزی زیادی دیده می شود. علت اختصاصی این سندرم آدنوویروس گروه یک می باشد، آدنوویروس پرندگان همواره یک تهدید برای تولید ناخالص داخلی طیور بوده است. اینطور به نظر می رسد که بیماری های تضعیف کننده سیستم ایمنی همچون گامبورو ،مارک و کم خونی عفونی جوجه ها در بروز بیماری آنگارا مهم می باشند.
جوجه های نابالغ میزبان های طبیعی هستند . بیماری(HHS) بیشتر در سنین بین ۳ تا ۵ هفتگی در جوجه های گوشتی مشاهده می شود اما در مرغهای مادر نابالغ و مرغان تخمگذار تجاری نیز گزارش گردیده است که بستگی به وضعیت ایمنی جوجه ها دارد. میزان شروع و شدت بیماری (HHS) بستگی به تراکم مرغداری ها درمنطقه دارد.
تشخیص:
آب آوردگی پریکارد همراه با گنجیدگی های بازوفیلیک داخل هسته ای سلول های کبد دلیل بر وجود بیماری HHS است. تشخیص قطعی براساس جدا سازی آدنو ویروس از سلولهای کبد جنین جوجه های آلوده می باشد.
درصد تلفات ناشی از این بیماری در گله های نیمچه گوشتی غیر واکسینه و گله های مادر نابالغ اگر با بیماری نیوکاسل ولوژنیک، بیماری گامبورو و یا مایکوپلاسموز همراه باشد بیش از ۸۰ درصد است. معمولاً دوره عفونت بین ۹ تا ۱۴ روز است، درصد ابتلا بین ۱۰ تا ۳۰ درصد بوده و روزانه ۳ تا ۵ درصد تلفات وجود دارد.
“گله هایی که بیماری آنگارا را نشان می دهند علائم بالینی مشخصی ندارند”
شروع ناگهانی تلفات، بی حالی، پرهای زرد و ژولیده ریزش کرده از علائم عمومی آن است. در طیور مبتلا میزان هموگلوبین و PCV و اریتروسیت ها و لوکوسیت ها کاهش می یابد و میزان لاکتیک دهیدروژناز، آلکالین فسفاتاز و آلانین ترانس آمیناز که بواسطه تخریب کبد و کلیه ایجاد می گردد افزایش می یابد. مهمترین ضایعه پس از مرگ که بر روی لاشه دیده می شود وجود بیش از ۱۰ سی سی محلول ترانسودای شفاف در کیسه اطراف قلب می باشد. در لاشه پر خونی عمومی و ادم نیز ریه وجود دارد. کبد و کلیه ها بزرگ و رنگ پریده و ترد و شکننده می گردند. در شرایط آزمایشگاهی در طیور بیمار نکروز میوکارد و کبد مشاهده می شود. خونریزی و پتشی ممکن است بر پریکارد و کپسول کبد دیده شود. ضایعات بافتی در داخل قلب هم ممکن است دیده شود برای مثال ادم و نکروز ملایم عضله قلب. در کبد گنجیدگی در داخل هسته های هپاتوسیت و نفوذ سلول های منو نوکلئار و نکروز انعقادی چند کانونی وجود دارد. ممکن است در منطقه وسیعی از اپی تلیوم کلیه نیز نکروز دیده شود.
انتقال ویروس به دو صورت عمودی و افقی وجود دارد . که انتقال عمودی ویروس از طریق مادر مبتلا به ویروس، به جوجه رخ می دهد. انتقال افقی ویروس نیز در گله هایی که مسائل بهداشتی را رعایت نمی کنند، مشاهده می شود. تکثیر ویروس در دستگاه گوارش انجام می شود. آلودگی لباس، کفش و وسائل (از قبیل ظروف و وسائل نقلیه) به مدفوع ممکن است باعث انتقال عامل بیماری شوند. بطور کلی عدم وجود مسائل بهداشتی، وجود فارم های بسته چند سنی و وجود پرندگان بومی از دلایل انتقال این بیماری است.
درمان
دارو گیاهی هپامارین و لاوارن شرکت دانش بنیان ماکیان دام پارس در کنترل بیماری آنگارا و کاهش تلفات ناشی از آن نقش موثری دارد. هپامارین سبب بهبود عملکرد کبد و بازسازی بافت کبدی می گردد. داروی لاوارن نیز منجر به افزایش و بهبود عملکرد کلیه شده و مانع از آب آوردگی پریکاردیت خواهد شد. برای مطالعه بیشتر داروها اینجا را کلیک کنید.
